गुरुवार, २२ नोव्हेंबर, २०१८

पाऊस सोहळा : २

 पाऊस सोहळा : २

पहिला भाग येथे वाचता येईल.  :  पाऊस सोहळा : १

लांबच लांब पसरलेले हिरवेगार गालिचे. त्यावर नैसर्गिक मुक्त उधळण. ढगातले पाण्याचे थेंब अंगा-अंगावर थबकून अगदी पापण्यांवरही जमा झालेले दवबिंदू. गर्द जंगल आणी दाट धुके यामुळे झालेला मस्त माहोल,  मोकळ्या आकाशाखालची मुक्त भटकंती. मावळतीला ढगांनी गर्दी करून व्यापलेला आसमंत. तांबडफुटीला ढगात डोके खुपसून बसलेल्या डोंगररांगा, सूर्यदेवाने 'निघतो आता' म्हणत आवरता घेतलेला पसारा, संधीप्रकाशाचा खेळ, मातीचा गंध, वाऱ्याच्या ओढीने वहावत जाणारे कापसासारखे ढग, ओल्याचिंब चिकणमातीत ताठ मानेने उभी भाताची रोपे, असंख्य जलधारा. सगळे काही पाहतच राहावे असे.

या सोहोळ्याचे आपण साक्षीदार आहोंत हेच काय ते भाग्य. निसर्गाची किमया टिपण्याचे काही प्रयत्न. वाचत रहा.


साल्हेर किल्ल्यावरून दिसलेले इंद्रवज्र.:
सकाळची वेळ, महाराष्टातील सर्वात उंच, अजस्त्र पण हिरवागार साल्हेर किल्ला, कुठे पृथ्वी संपते आणि स्वर्ग चालू होतो याची चाहूलही लागू न देणारे उंच डोंगर आणि त्यावर उतरलेले ढग, पावसाळी वातावरण, हिरवा ब्लेझर घालून सजलेली सृष्टी, पूर्ण किल्ल्यावर फक्त दोनच भटके, पूर्णतः धुके, कोवळी सूर्यकिरणे, हलका पाऊस,  डोळे आणि मन भरून पाहावे असे दृश्य, इतिहासाची साक्ष देत उभे साल्हेरचे सहा बुलंदी दरवाजे, थोडेसे धुके बाजूला काय होते आणि कोवळ्या सुर्यकिरणांनी अशी काही जादू दाखवावी की डोळे आणि कॅमेरे स्तब्ध होऊन जावेत. 'काय होते आहे' हे समजण्याआधीच त्याचे लुप्त होणे आणि क्षणात परत अवतरणे. निरव शांतता भंग करत आम्हा दोघांचे एकच शब्द. "इंद्रवज्र सुपर्ब". उंच अश्या कड्यावरून खाली दरीत दिसणारे सप्तरंगी सुदर्शन चक्रच जणू. आणी त्या सुदर्शनात पडलेली माझीच सावली. अहाहा ! हा निसर्ग सोहळा अनुभवायचे भाग्य आज लाभले.




अंजनेरी किल्ला : हा फुलाचा फोटो पाहून 'अवतार' पिक्चर आठवला. 'Self Illuminating Trees' सदृश्य काहीतरी वाटत आहे.


अंजनेरी किल्ला : 


साल्हेर किल्ला :


सालोटा किल्ला:



नवरा -नवरी सुळके :


धोडप किल्ला :


पुरंदर किल्ला :



धोडप किल्ला : Way to Heaven. ( मुद्दाम साहेबाच्या भाषेत लिहिले, नाहीतर स्वर्गात जाणारा रस्ता म्हणजे गैरसमज नको !)


अहिवंत किल्ला :


कण्हेरगड :

मुळा गाव : 

कण्हेरवाडी :




 कण्हेरगड :


रामशेज किल्ला : 
 


साल्हेरवाडी गावातून : 
 



असो, सह्याद्रीच्या कुशीत जन्माला आलो यापलीकडे भाग्य ते कोणते?

 वाचत रहा. अभिप्राय कळवत रहा. 




गुरुवार, १ नोव्हेंबर, २०१८

पाऊस सोहळा : १


 पाऊस सोहळा : १

वर्षातून कधीतरी मध्येच आठवण होते आणी समाधी अवस्थेत पोहोचलेल्या या ब्लॉगला संजीवनीचा प्याला प्राप्त होतो. पूर्वीसारख्या  डिटेल अन मोठ्याल्या पोस्ट लिहायचा पेशन्स आता मावळला असला तरी महिन्याकाठी भटकंतीची एखादी खरड टाकून वा फोटो डकवून परत यास निद्रित अवस्थेंत जाऊन द्यायचे नाही ठरवलंय. 

असो, यंद्याच्या पावसाळ्यात जरा काही फिरणे झाले त्याचे काही फोटो डकवत आहे. आवडतील अशी अपेक्षा आहे. मध्येच एखादी (ढापलेली ) साहित्यिक ओळ टाकून लेखाची साहित्यिक उंची वाढवायचा यत्न केलेला आहे. काय करणार? पाऊस म्हंटले कि आता साहित्यिक उधळण तर होणारच. पाऊस, मेघवर्षाव, पाचूचे हिरवे थर, घननीळा, हिरवाकंच शालू आणि तो घातलेली सृष्टी, इंद्रधनू, चिंब ओले रान, इ. गोष्टी तर आल्याच, म्हणजेच  पाऊस सुफळ झाला म्हणायचा.

रोजच्या जगण्यातल्या गोष्टी आणी जागा, त्याच पावसात न्हाऊन निघाल्या की कश्या नवथर वाटतात. ढगांनी गर्दी करून मावळतीला ढकला-ढकली सुरु केली कि आसमंत व्यापून जातो. याच ढगात डोके खुपसून बसलेल्या डोंगररांगा, सूर्यदेवाने 'निघतो आता' म्हणत आवरता घेतलेला पसारा, संधीप्रकाशाचा खेळ, मातीचा गंध, वाऱ्याच्या ओढीने वहावत जाणारे कापसासारखे ढग, ओल्याचिंब चिकणमातीत ताठ मानेने उभी भाताची रोपे, असंख्य जलधारा, अशी मनाला तजेला देणारी निसर्गाची किमया पाहिली कि मनोमन दाद देऊन ती डोळ्यात साठवणे एवढेच काय ते उरते.


असो फोटोंचा आस्वाद घ्या, आवडले तर अभिप्राय कळवा.

पाबे घाट :



ओसरुनी सर गेली रे... उन्हे ढगातून आली रे. इंद्रधनुष्यामधून झळकती ,, हिरे माणके पाचू रे. 

मुळा गाव, मुळशी :


मुळा गाव, मुळशी :


नभ नको नको म्हणताना, पाऊस कशाने आला?  गात्रातून स्वछंदी अन अंतरात घुसमटलेला .. पाऊस असा रुणझुणता . 

निळकंठेश्वर :




चिंब भिजलेले .. रूप सजलेले : 

पानशेत :


वरसगाव :


घन ओथंबून झरती .. नदीस सागरभरती .... डोंगरलाटा वेढीत वाटा ..आसमंती ओझरती. 

किल्ले शिवनेरी, जुन्नर :



दूर दूर नभपार ..डोंगराच्या माथ्यावर .. निळे निळे गार गार पावसाचे घरदार .. सरीवर सर !




जुन्नर :

किल्ले चंदेरी : 



किल्ले विसापूर :


 किल्ले अहिवंत :


किल्ले साल्हेर :





 




 वाचत राहा.